Rozpoczynamy cykl publikacji w którym rodzice, młodzież, nauczyciele dzielą się z nami doświadczeniami i przemyśleniami związanymi z Edukacją Włączającą, od lat wprowadzaną (ostatnio coraz intensywniej) w Polsce.
Zapraszamy do współtworzenia – adres do korespondencji: ruchochronyszkoly@gmail.com
Szkoła Podstawowa, rodzic uczennicy, Gdańsk
“w klasie znajduje się dziecko wymagające nauczyciela wspomagającego. Rodzice nie zostali poinformowani o tym, że w klasie znajduje się uczeń z zaburzeniami.
Kiedy zaczęły pojawiać się problemy, pojawiają się zapytania ze strony rodziców, o to co dzieje się w klasie. Dzieci bardziej wrażliwe przeżywają sytuacje, które obserwują z ławki obok. Czują bezsilność, bo nie wiedzą, jak można pomóc oraz stres, bo nie mają pewności, że ich kolega nie wyrządzi sobie jakieś krzywdy, czują się też same zagrożone.
Rodzice nie otrzymują żadnych informacji od szkoły na temat rodzaju zaburzeń dziecka, nie wiedzą czy ich dziecko jest nadal bezpieczne w szkole, nie wiedzą też, jak reagować na zaniepokojenie swoich dzieci, bo nikt z nimi na ten temat nie może porozmawiać.
Ostatecznie zmusza się dzieci do tego, by zaakceptowały skomplikowaną dla nich sytuację, by wykazały zrozumienie i starały się unikać takich sytuacji, które wprawiają to inne dziecko w złość. Wbrew logice, większość musi dostosować się do mniejszość.
Obserwowanie zachowań dziecka z zaburzeniami, ma też dodatkowo negatywny wpływ na pozostałe dzieci. Szkoła dotychczas wymagała odpowiedniego zachowania od ucznia, teraz natomiast okazuje się, że to nieodpowiednie zachowanie może być czasami uzasadnione. Dziecku trudno jest pojąć te podwójne życiowe standardy, gdzie w przypadku jednego ucznia to samo zachowanie oceniane jest negatywnie, a w przypadku drugiego jakoś uchodzi.”
