7. Wytyczne organizacji międzynarodowych
W 1994 roku na Światowej Konferencji w Salamance przedstawiciele władz z 92 krajów, w tym z Polski, podpisali deklarację przyjęcia zaprezentowanego przez UNESCO programu „włączenia edukacyjnego”. Szkoły masowe miały stać się „szkołami dla wszystkich”. W Polsce, poczęły powstawać liczne przedszkola i klasy integracyjne, działające na zasadach dobrowolności. Zachętą była bardzo wysoka subwencja wypłacana na każde dziecko niepełnosprawne.
Ogłoszona w 2012 r. „Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych” nie przewidywała już żadnego odstępstwa od zasady „włączania” [inkluzji]. Prawo dzieci niepełnosprawnych do edukacji w szkołach masowych zostało ujęte jako obowiązek takiej edukacji. Ponieważ według tych założeń szkoły specjalne i klasy integracyjne straciły prawo bytu, część państw podjęła radykalne kroki likwidując szkolnictwo specjalne. Obecnie po 10 latach negatywnych doświadczeń w niektórych krajach próbuje się je reaktywować.
W 2016 roku „Agenda ONZ na rzecz Zrównoważonego Rozwoju 2030” wprowadziła adekwatny do wspomnianej Konwencji zapis: „Cel 4. Zapewnić wszystkim edukację włączającą na wysokim poziomie i promować uczenie się przez całe życie”. Rządy zostały zobowiązane do „zapewnienia wysokiej jakości kształcenia, sprawiedliwego i włączającego wszystkich do tego procesu, na wszystkich jego poziomach – edukacji przedszkolnej, nauki w szkole podstawowej, średniej oraz kształcenia technicznego i zawodowego”. Dokument stał się podstawą do składania przez władze państw raportów z postępów w realizacji zadania do 2030 roku. Do niego stopniowo jest dostosowywane polskie prawo.
Hasłowość programu edukacji włączającej w połączeniu z naciskiem organizacji ponadnarodowych na bezwzględną jego realizację („All means all!”) wskazują na ideologiczny charakter postępujących przemian. Dzieci i młodzież z dysfunkcjami to kolejna mniejszość społeczna, która – pod pozorem jej obrony – jest wykorzystywana do manipulacji państwami narodowymi. Nie licząc się z realiami instytucje międzynarodowe finansują działania stwarzające zagrożenia dla narodowych systemów oświaty.
Czytaj:
Informator o edukacji włączajacej
1. Na czym polega edukacja włączająca?
2. Polskie doświadczenia edukacji włączającej
3. Skutki edukacji włączającej dla systemu szkolnictwa
4 . Aspekty „włączenia” dziecka niepełnosprawnego
5. Wybrane zagrożenia widziane z różnych perspektyw
6. Doświadczenia innych krajów
