3. Skutki edukacji włączającej dla systemu szkolnictwa
Zgodnie z ideą inkluzji wszystkie dzieci winny uczyć się w szkołach ogólnodostępnych w tych samych klasach, na każdym z poziomów edukacyjnych, na równi z innymi uczniami. W praktyce wymusza to zmiany dotyczące wszystkich uczniów. Edukacja włączająca to nie tylko reorganizacja kształcenia dzieci o specjalnych potrzebach, ale i przewrót w całym, ogólnodostępnym szkolnictwie.
Docelowo w ramach edukacji włączającej zmianie ma ulec cel kształcenia [„rozwój” ma zastąpić realną wiedzę i umiejętności], metodyka, zminimalizowane będą podstawy programowe i wymagania w nich zawarte oraz całkowicie zmieniony system oceniania. Rewolucja w oświacie ma objąć wszystkich uczniów, tak by dzieci z dysfunkcjami nie były traktowane „inaczej”, czyli nie były „wyłączone”.
Obecnie prezentowane są już założenia tzw. oceniania funkcjonalnego w edukacji włączającej. W odróżnieniu od klasycznego systemu oceniania, ocena funkcjonalna nie ma odzwierciedlać stanu wiedzy i umiejętności ucznia, a jest to proces i program wsparcia, który ma wg założeń dotyczyć „każdego ucznia”. Ocena funkcjonalna ma być przeprowadzana przez nauczycieli i specjalistów w środowisku nauczania i wychowania dziecka – w placówce, do której uczęszcza oraz w miejscu zamieszkania. Ocena i udzielanie wsparcia ma być systematycznym procesem.
Koncepcja oceny funkcjonalnej to faktycznie zorganizowany instytucjonalny, systematyczny monitoring możliwości dziecka i jego stanu zdrowia oraz środowiska, w jakim uczy się i żyje. Ma być prowadzony nie tylko przez nauczycieli, ale także bliżej nieokreślonych specjalistów, zarówno w placówkach oświatowych, jak i w środowisku rodzinnym, ingerując w rodzinę.
W ocenie funkcjonalnej „rozwój” dziecka góruje nad procesem uczenia się, a ocena ta nie ma odzwierciedlać weryfikowalnych i obiektywnych postępów w procesie uczenia się i jest podporządkowana „indywidualnym potrzebom edukacyjnym”. Powoduje to likwidację obiektywnych wniosków co do skuteczności prowadzonego procesu edukacji, brak stawiania jasnych wymagań i celów kształcenia, unieważnia cały proces uczenia się, sprowadzając go do enigmatycznego, subiektywnego i relatywnego „rozwoju”.
W efekcie wdrożenia systemu – wiedza i umiejętności przestaną być celem edukacji. Edukacja włączająca wymusi zminimalizowanie wymagań określonych w podstawach programowych, docelowo obniżając radykalnie poziom nauczania wszystkich uczniów i czyniąc ich zdolnymi do prostych funkcji życiowych i wykonywania nieskomplikowanych zawodów.
Czytaj:
Informator o edukacji włączajacej
1. Na czym polega edukacja włączająca?
2. Polskie doświadczenia edukacji włączającej
3. Skutki edukacji włączającej dla systemu szkolnictwa
4 . Aspekty „włączenia” dziecka niepełnosprawnego
5. Wybrane zagrożenia widziane z różnych perspektyw
6. Doświadczenia innych krajów
